rolina nell

In these paintings I take myself as a model and pick up gestures, postures and poses of other women. Inspired by pictures of strong women on propaganda posters and on a deeper level, the serenity of the mystical power of old frescos and images of saints.

Rolina Nell in Charlois
Het oude dorp Charlois ligt verscholen, ingebouwd in Rotter­dam-Zuid. Daar vond ik op de laatste dag van haar expositie - samen met Marit Dik - Rolina Nell, die van knoopjes weet. En van plooien.

Sommige van haar getekende hemdjes en jurken kocht ze in­ Leip­zig, waar ze een tijdje werkte en dat is te zien. Aan de DDR-knoopjes van kunststof denk ik. En aan lang vergeten fantasie dessins, misschien in synthetische stoffen. Details zijn het, verrassend afgesneden en met potlood getekend. Geen gezichten hier. Kleren, lijf. Alles op het doorschijnende af.  De vrouw zelf is er ook. Ze treedt op in schilderijen in ei tempera. Een meisje met verward haar, gespreide armen en een geheven been. Wat doet ze? Danst ze? Slaapwandelt ze? De witte s­choenen en het motief op de jurk zetten haar buiten de wereld.  

Ook heel mooi is ze - is zij het weer? - als ze zich met druip­ende haren buigt over een plastic emmer waarin ze zo te zien die haren net gewassen heeft.

Het was de laatste dag in Charlois.

Wim Noordhoek, Avondlog (Saturday 14 October 2017-21:10).