Appearance | 2007 acrylic, wallpaper life-size
appearance 2007 acrylic, wallpaper life-size
appearance 2007 acrylic, wallpaper life-size
appearance 2007 acrylic, wallpaper life-size
Appearance
In 2007 I spent the year travelling extensively and participating in several artist residencies and called this project been everywhere, seen everything. I made the installation Appearance on my last day at Paradise International Art Residency in Tehran, Iran. The catalogue been everywhere, seen everything gives an overview of the works made during my sojourns. Watch Appearance on YouTube.
Droomsamenleving
Na drie maanden reizen staan we aan de grenspost tussen Armenië en Iran. Grensovergangen hebben altijd iets spannends, maar deze wel in het bijzonder. De vertrokken gezichten van mensen voor en tijdens onze reis bij het uitspreken van Iran als bestemming op onze reisroute stonden nog vers in mijn geheugen gegrift. De aandacht voor Iran in de media droeg ook al niet bij tot een positief beeld. Tot onze verbazing bleek het echter een van de soepelste grensovergangen tot nu toe. Wilde ze bij het verlaten van Armenië nog weten wat er allemaal in mijn tas zat, hoeveel geld ik bij me had en werd mijn paspoort grondig bestudeerd, in Iran bleef de tas ongemoeid, vragen achterwege en werd de hele procedure afgehandeld tijdens een kopje thee. In Teheran verblijven we bij de moeder van beeldend kunstenaar Ahmad Nadalian, waar mijn vriendin - nu dus even mijn vrouw - een gastatelier doet. Het huis bevindt zich in een buurt met kleine winkeltjes, broodbakkerijen, moskeeën en bijna uitsluitend vrouwen in chador. Na maanden ongeschoren rond te hebben gelopen, in de verwachting zo goed te gedijen in Iran, blijkt een bezoek aan de buurtkapper meer gepast. Het valt niet mee om uit te leggen wat ik precies wil, maar het komt in ieder geval over dat ik uit Nederland kom, waarna ik met een gerust hart onder het mes ga. De buurt wordt al snel bekend terrein met mijn favoriete groentewinkeltje, de beste sangakbakker, het winkeltje voor doogh zonder koolzuur en de winkel met de lekkerste walnoten. De mensen herkennen en groeten me, zelfs de kippenslachter die ik nooit aandoe. In deze buurt staat net als in iedere andere buurt in Iran, om de honderd meter een donatiebox op straat voor de armen en hulpbehoeftigen, die niet gekraakt wordt. Kortom een stadsbuurt waar ik in Nederland alleen maar van kan dromen. Mijn vrouw heeft haar werkperiode in Teheran afgesloten met een art-guerilla. Gewapend met vrouwen in chador geknipt uit behangpapier, heeft ze een aantal buurtwinkeltjes bezocht en de behangpapieren vrouwen kortstondige een plek gegeven. De eigenaar van een klein groentewinkeltje vond het maar niets deze vrolijke behangpapieren-chadorvrouwen in zijn etalage. Dat haar website in Iran door de autoriteiten geblokkeerd werd, leek mij dan ook niet meer dan logisch. Ik had een zeer eenzijdig beeld van deze islamitische heilstaat, met zijn gastvrije en vriendelijke bevolking. De straat oversteken in Teheran is wel het meest gevaarlijke aan Iran. Toch heeft het land iets beklemmends, al was het alleen al de verplichte hoofddoek bij 30o Celsius.Ik vrees dat mijn droom snel in een nachtmerrie kan veranderen wanneer ik even van iets anders droom.
Paul Giesen | May 2007